Psychologia prenatalna (psychologia płodowa) to nauka zajmująca się związkiem pomiędzy stanami psychologicznymi i fizjologicznymi matki w czasie ciąży, a rozwojem dziecka w okresie płodowym i pourodzeniowym.
W szerszym kontekście bada wpływ postaw rodziców wobec ciąży, jakości relacji pomiędzy matką i ojcem oraz okoliczności poczęcia, ciąży i porodu na kształtowanie się myśli, emocji i zachowań dziecka od okresu płodowego, przez niemowlęcy, aż po dorosłość.
W mojej praktyce terapeutycznej poddaję analizie okoliczności życia prenatalnego Klientów, bowiem uwaga i pamięć człowieka kształtują się przed urodzeniem i wpływają zarówno na zdrowie fizyczne jak i psychiczne przez całe życie.
Znajomość własnej historii prenatalnej to cenny zasób, który pozwala na głębsze zrozumienie przekonań na temat siebie i świata. W procesie terapii często analizujemy okoliczności okresu poczęcia, ciąży i porodu, by zrozumieć w jakich warunkach Klient/ka uczył się życia.
Zgodnie z wynikami badań naukowych, matczyne doświadczenia związane ze środowiskiem w okresie prenatalnym mogą długoterminowo wpływać na komórki organizmu, mózg i zachowanie dziecka, a co za tym idzie, na rozwój emocjonalny, poznawczy, a nawet osobowość dziecka.
Uczenie się płodu, które obejmuje myślenie, emocje i pamięć, zostało potwierdzone naukowo dzięki pracom wielu autorów. Słynne wyniki badania, które wykazało, że niemowlęta po urodzeniu rozpoznają melodie, których ich matki słuchały w okresie ciąży, to tylko jeden z dowodów na działanie tego mechanizmu.
Zmiany w mózgu dziecka, powstałe pod wpływem stresu doświadczanego przez matkę i stresujących okoliczności życiowych, programują system odpowiedzi stresowej dziecka w kontakcie z niebezpiecznym światem. Dowiedziono, iż lęk przeżywany przez kobiety w ciąży związany jest z problemami z uwagą oraz zachowaniem u niemowląt. Wykazano również, że zwiększone wskaźniki poważnych chorób psychicznych w dorosłości związane są z przeżytym stresem prenatalnym.
Ustalono także, że płód posiada zdolność do przechowywania bardzo wczesnych doświadczeń (w tym traumatycznych), wyrażonych w stanach psychosomatycznych.
Doświadczenie głębokiego stresu obejmuje zarówno skutki fizyczne (na poziomie ciała), jak i psychiczne.
Wagę odkryć psychologii prenatalnej odzwierciedlają słowa dr Davida Chamberlaina:
„Gdyby rodzice byli świadomi tego, co wiemy o psychologii prenatalnej, z pewnością odmieniłoby to rodzicielstwo. Gdyby rodzicielstwo uległo zmianie, świat uległby zmianie.”
Zagadnienia psychologii prenatalnej, pamięci płodu i programowania płodowego są mi szczególnie bliskie, ponieważ stanowiły temat mojej pracy magisterskiej z Psychologii Klinicznej.
W jakich obszarach mogę wesprzeć Cię, korzystając z wiedzy i narzędzi z zakresu psychologii prenatalnej? Między innymi:
- przygotowanie do świadomej ciąży
- lęk przed ciążą i/lub porodem
- lęk przed utratą ciąży
- praca z bezpłodnością
- wsparcie w procesie in vitro
- nawiązanie więzi z dzieckiem
- przepracowanie doświadczenia trudnego porodu
- żałoba po stracie dziecka
- praca z trudnościami dziecka (zdrowotnymi, szkolnymi, emocjonalnymi) mającymi źródło w okresie prenatalnym
- przepracowanie własnych doświadczeń z okresu ciąży i porodu.
Jeżeli jesteś otwarty/a na odkrycie roli Twoich doświadczeń prenatalnych w dorosłym, przygotowanie się do roli rodzica bądź spojrzenie na swoje dziecko i wsparcie go przez pryzmat psychologii prenatalnej, zapraszam do rezerwacji wizyty.
